ZACHOWANIA AGRESYWNE MŁODZIEŻY

Przez agresję rozumie się każde zamierzone działanie mające na celu wyrządzenia komuś szkody, straty, bólu fizycznego lub cierpienia moralnego.

 

AGRESJA RÓWIEŚNICZA MOŻE PRZYBRAĆ RÓŻNE FORMY:

v    fizyczna- bicie, kopanie, plucie, popychanie, szarpanie, wymuszanie pieniędzy, podstawianie nogi, zabieranie przedmiotów, niszczenie własności;

v    słowna i niewerbalna- dokuczanie, przezywanie, wyśmiewanie, wyszydzanie, obrażanie, ośmieszanie, przeszkadzanie, grożenie, rozpowszechnianie plotek i oszczerstw, pokazywanie nieprzyzwoitych gestów.

v    „fala uczniowska”- grupowe prześladowanie uczniów klas pierwszych przez starszych kolegów-rytuały.

 

PRZYCZYNY  AGRESJI  MŁODZIEŻY:

Czynniki biologiczne

·        Czynniki temperamentalne – dziecko o „gorącym” temperamencie jest bardziej narażone na wytworzenie u siebie  wzorca agresywnych zachowań

•         Wysoki poziom hormonów, zwłaszcza testosteronu u chłopców

•         Zaburzona dynamika przebiegu procesów nerwowych, która wiąże się m.in. ze wzmożoną aktywnością dziecka i problemami w kontrolowaniu swojego zachowania

 

Wpływ środowiska rodzinnego

•         Brak ciepła i zaangażowania w sprawy dziecka ze strony głównego opiekuna

•         Przyzwalająca i tolerancyjna postawa wobec dziecka, szczególnie wobec jego zachowań agresywnych w stosunku do otoczenia

•         Brutalne, agresywne zachowanie rodzica

 

Wpływ grupy rówieśniczej

•         Naśladowanie agresywnych zachowań tych osób, które są ważne i atrakcyjne w grupie

•         Zmniejszenie się osobistej odpowiedzialności za agresywne zachowania, poprzez „rozłożenie” jej pomiędzy więcej osób (wszyscy to robią)

•         Zmniejszenie kontroli nad swoim agresywnym zachowaniem pod wpływem grupy

•         Istnienie norm grupowych dopuszczających agresję – zarówno wobec członków swojej grupy, jak i osób spoza niej.

 

Wpływ środków masowego przekazu

Nowoczesne środki przekazu działają na ludzką świadomość i podświadomość. Współczesny telewidz najczęściej ogląda filmy pełne przemocy. Telewizja przejęła funkcję wychowawczą dostarczając dzieciom wzorców postępowania, popularyzuje modę na bycie twardym, bezwzględnym, silnym, chociaż niekoniecznie inteligentnym.

 

OFIARA PRZEMOCY RÓWIEŚNICZEJ

•         Dziecko jest często wyśmiewane, ośmieszane, poniżane, zastraszane, popychane zmuszane do wykonywania poleceń kolegów, często też nosi nieprzyjemne przezwisko

•         Może szukać swoich rzeczy, które często są chowane, rozrzucane albo też niszczone

•         Jest izolowane, niezapraszane do wspólnych działań

•         Ma problemy w głośnym wypowiadaniu się na lekcji

•         Traci zainteresowanie nauką, pogarszają się jego stopnie

•         Spóźnia się do szkoły, wagaruje

•         Przerwy spędza samo lub stara się trzymać w pobliżu nauczyciela

•         Nie ma kolegów, nikt nie przychodzi do niego do domu i ono samo też nikogo nie odwiedza

•         Skarży się na częste bóle głowy, brzucha, ma kłopoty ze snem

•         Domaga się od rodziców dodatkowych pieniędzy

 

UCZNIOWIE  STOSUJĄCY PRZEMOC  ZAZWYCZAJ  SĄ:

•         Starsi, silniejsi lub bardziej sprawni fizycznie od swoich ofiar

•         Aktywni i energiczni, starają się dominować nad otoczeniem i próbują podporządkować sobie innych

•         Są impulsywni, łatwo wpadają w gniew, często są napięci lub sfrustrowani

•         Nie przestrzegają norm i reguł

•         Często wpadają w „złe towarzystwo”, dosyć wcześniej zaczynają pić alkohol, popełniają kradzieże i wchodzą w konflikty z prawem

•         Często się buntują, występują przeciw dorosłym, chociaż mogą też bać się silniejszych od siebie

•         Mają opinię „twardych”, nie przejawiają wstydu, poczucia winy’

•         Są raczej pewni i zadowoleni z siebie

•         Zazwyczaj mają grupę osób, wśród których cieszą się popularnością

•         Im są starsi, tym bardziej mają negatywny stosunek do szkoły i tym gorsze oceny

 

Z licznych badań wynika, że zachowania agresywne u dzieci i młodzieży są ich wołaniem o pomoc i zainteresowanie. Występują wówczas, gdy młody człowiek nie radzi sobie z własnymi problemami, czuje się zagrożony i ma bardzo niskie poczucie własnej wartości.

 

DROGI RODZICU!

Obserwuj zachowania dziecka i zawsze reaguj, gdy Twoje dziecko:

-         Nie chce wychodzić z domu albo wychodzi bardzo późno lub bardzo wcześnie

-         Wraca ze szkoły okrężną drogą

-         Wraca po lekcjach ze zranieniami i siniakami

-         Ma podarte ubranie

-         Znajdujesz zniszczone podręczniki i przybory szkolne

-         Prosi Ciebie o ponowne kupienie „zgubionych” (zabranych lub ukradzionych) przedmiotów

-         Często „gubi” pieniądze i prosi o drobne na „składkę”

-         Nie chce brać do szkoły drugiego śniadania albo bierze dużo więcej niż zwykle

-         Prosi o „załatwienie” zwolnienia z w-f

-         Kłóci się ze swoimi przyjaciółmi

-         Jest ciche, izoluje się

-         Ma gorsze wyniki w nauce

-         Opuszcza pojedyncze lekcje lub wagaruje

-         Ma problem ze snem

 

CO ROBIĆ?

Najgorsze co możesz zrobić to zareagować zbyt ostro. Mimo odczuwanej złości staraj się nie zachować agresywnie. Poinformuj dyrektora, wychowawcę, pedagoga- to on powinien pokierować dalej sprawą. Wobec swojego dziecka staraj się zachować tak, aby mu pomóc. Nie obwiniaj go, niezależnie od tego, jak radziło sobie z prześladowaniem. Nie mniej do niego pretensji, że nie powiedziało Tobie wcześniej, że jest ofiarą przemocy. Zachęć aby opowiedziało o wszystkim – pomoże mu to poradzić sobie z napięciem i odreagować trudne emocje. Zapewnij, że zrobisz wszystko, aby mu pomóc.